■ درونگراها حرف زدن رو دوست ندارن!
□ اشتباه محضه! واقعیت اینه که درونگراها حرف نمیزنن تا وقتی که چیزی وجود داشته باشه که ارزش مطرح کردن داشته باشه.اونا از مکالمه های روزمره بی معنی و سلام و احوال پرسی های الکی بیزارن. درباره چیزایی که بهش علاقه دارن یا موضوعاتی که درباره اش اطلاعات خوبی دارن بپرسین و ببینین که اونا تا چند ساعت یا حتی چند روز آینده ساکت نمیشن!
■ درونگراها آدم های عجیبی هستن!
□ فقط به خاطر اینکه اون ها برای تصمیم گیری و فکر کردن
روش منحصر به فردِ خودشون رو دارن و
ذهنشون به روش های کلیشه ای
که همه قبولش دارن مسائلو حل نمی کنه،
نباید بهشون لقب عجیب و غیر عادی داد!
وضعیت یه درونگرا:
قسمت آبی: چیزی که مردم فکر می‌کنن درباره ی اون درونگرا می‌دونن!
قسمت قرمز: چیزی که واقعا در مورد خود واقعی اون فرد می‌دونن!
همه ی درونگراها:
🌱-من دیوونه یا افسرده نیستم.
فقط احتیاج دارم تا
برای مدتی با هیچکس صحبت نکنم
و همه چی خوبه:)
■ درونگراها نمیدونن چطور ریلکس باشن و از محیط لذت ببرن!
□ واقعیت اینه که اونا وقتی آرامش دارن که تو خونه یا طبیعتن!
نه وسط محیط های شلوغ!
پس توقع بی جا ازشون نداشته باشین!
زمان زیادی گذشت تا فهمیدم،
مفهوم شادی برای من
متفاوت تر از آن چه هست که
آدم های اطرافم از من می‌خواهند!
من آدم مهمانی‌های شلوغ و اکیپ‌های پرشور مختلط نبودم،
من آدم عاشقی‌های بی‌پروا و روزهای شلوغ جوانی نبودم،
من همیشه آن قدر ساده بودم که
سادگیم موجب دلزدگی آدم‌ها می‌شد.
عجیب بودم و غیر قابل درک!
آخر کدام آدمی با چند صفحه کتاب و
یک فنجان چای یا قهوه
و قسمت جدید سریالش
خوش‌حال می‌شود؟
چه قدر عجیب...
نه؟!
