یه روزهایی‌ام تو دل زمستون هست که فارغ از همه دغدغه‌های زندگی و همه‌ی خوش‌گذرونی‌هایی که می‌تونی داشته باشی، ترجیح میدی به دور از آدم‌ها کنج خونه بمونی، تلفنو از پریز بکشی، گوشیت رو سایلنت کنی، خونه رو کم نور کنی، بری زیر یه لحاف ضخیم و بچسبی به شوفاژ و فقط بخوابی... چه‌قدر می‌چسبه!
مگه نه؟
